چند هفته پیش برای دومین بار در طول زندگی ام رفتم کنسرت موسیقی سنتی.بار اول فکر میکنم ۱۰، ۱۵ سال پیش بود و چیزی جز لذتی که بردم یادم نمیاد.اما اینبار ،قانون و رباب را برای اولین بار دیدم و درک بهتری داشتم از آلات موسیقی و صدای آنها. 

احساس می کنم خواندن با صدای بلند و نواختن سازی که آرامش بخش روح و جسمم باشد را دوست دارم.

از رانندگی کردن با سرعت زیاد خوشم میاد، همراه با گوش دادن موزیک مورد علاقه ام با صدای بلند.(چکنم جواتم دیگر).بعد مواقعی صدای موزیک را کم میکنم و خودم شروع می کنم به جای خواننده خواندن.اوق   .. پشیمان می شوم و می گویم بگذار این لذت برای خواننده اثر بماند و برای من همین لذت گوش دادن.دوباره صدا را بلند می کنم و صدای من در صدای موزیک و خواننده گم می شود.